- داعی الدعاه
دعوت کنندۀ دعوت کنندگان، رئیس دعاه، در فرقۀ اسماعیلیه رئیس مجلس دعوت
معنی داعی الدعاه - جستجوی لغت در جدول جو
- داعی الدعاه (عِدْ دُ)
در درجات و مراتب هفتگانه اسماعیلیه یعنی ناطق و اساس و امام و حجت و داعی و مأذون و مستجیب، گاهی میان حجت جزایر و امام درجه ای ذکر میکنند باسم باب که شاید همان است که گاهی هم ’حجت اعظم’ نامیده میشود و در طریقۀ صباحیه (پیروان حسن صباح) که بدعوت جدیده معروف به ود بعنوان رئیس مجلس دعوت در مصر و ’داعی الدعاه’ نامیده میشد که ظاهراً باب امام زمان ودربان دعوت او منظور است. رجوع به اسماعیلیه شود
- داعی الدعاه (عِدْ دُ)
عبدالجبار بن اسماعیل بن عبدالقوی و حاج بن عبدالقوی نیز گفته اند. از بازماندگان انصار فاطمیین به مصر بود از پس آنکه دولت آنان برفته بود، او با گروهی از باطنیۀ اسماعیلیه و غیر آنان اتفاق کرد و عمارۀ یمنی در میان آنان بود بر فریفتن سلطان صلاح الدین ایوبی. و سلطان بر احوال ایشان دانا شد و ایشان را در میان گرفت و در خانه های پراکنده در قاهره بدار آویخت و عبدالجبار از آن جمله بود (569 هجری قمری). (الاعلام زرکلی ج 4 ص 47 چ 2 ذیل عبدالجبار)
- داعی الدعاه
برای همه دعات اسماعیلی رئیسی بنام داعی الدعاه در دستگاه خلیفه فاطمی بسر میبرد که در ایام معینی از هفته مجالس دعوت برای مردان و زنان تشکیل میداد و این مجالس دعوت و یا مجالس بحث و منناظره که اسماعیلیه در نواحی مختلف ممالک اسلامی داشتند. داعی الدعاه فقط از امام تبعیت میکرد. پایین تر زا داعی الدعاه بود
- داعی الدعاه ((یَ دَّ))
یکی از مراتب دعوت اسماعیلیان، که رییس مجلس دعوت بوده و روزهای معینی در هفته تشکیل می شد. این مقام پایین تر از «امام» و بالاتر از «داعی کبیر» بود
